کتاب گزیده اشعار حسین منزوی

مختصری از کتاب

کتاب «گزیده اشعار حسین منزوی» مجموعه‌ای از غزل‌های شاعر به نام معاصر حسین منزوی را شامل میشود. در قسمتی از مقدمه‌ی کتاب آمده است: «منزوی چندان در قید و بند حفظ ظاهر نبود،زمانی که محمدعلی بهمنی دوست شاعرش زبان به نصیحت دوستانه‌ای باز میکند شاید او اندکی متنبه شده و به راه آید، به وی پاسخی رندانه می‌دهد: “در نیم قرن دیگر، حتی زودتر،کسی نمی‌پرسد منزوی یا بهمنی چطور زندگی می‌کرد، سیر بود یا گرسنه، تنها به شعر ما نگاه می‌کنند.” شعر منزوی برآمده از روش سلوک او با زندگی بود، جوشیده از عواطف و احساسات رقیق، همان‌هایی که رشته زندگی‌اش را از هم جدا کرد.

شعر کمتر شاعری به اندازه حسین منزوی ناشی از دغدغه‌ها و فراز و فرودهای زیستی شاعر است، زندگی‌اش سلسله‌ای از ناکامی‌ها و نامرادی‌ها است و همواره درگیر روزمرگی‌های جاری زندگی بود، اما نگرانی اصلی‌اش یعنی خلق آثاری ماندگار هیچ‌گاه از فکرش در اوج درماندگی‌ها به در نرفت. تصویری که به ویژه در سال های پایانی عمرش از او در ذهن‌ها مانده، مردی آشفته حال و پریشان و از هم گسیخته بود که هیچ شباهتی با وجه هنرمندانه او نداشت، بهترین وصف حالش از زبان خودش می‌باشد: مرا ندیده بگیرید و بگذرید از من/ که جز ملال نصیبی نمی‌برید از من/ زمین سوخته‌ام، ناامید و بی‌برکت/ که جز مراتع نفرت نمی‌چرید از من» غزلی از این کتاب را با هم می‌خوانیم: «خیال خام پلنگ من به سوی ماه جهیدن بود/ و مـاه را ز بلندایش به روی خاک کشیدن بود/ پلنگ من دل مغرورم پرید و پنجه به خالی زد/ که عشق ماه بلند من ورای دست رسیدن بود/ گل شکفته! خداحافظ، اگرچه لحظــه دیـــدارت/ شروع وسوسه‌ای در من، به نام دیدن و چیدن بود/ من و تو آن دو خطیـم آری، موازیــان به ناچاری/ که هردو باورمان ز آغـاز، به یکدگــر نرسیدن بود/ اگرچه هیچ گل مرده، دوباره زنده نشد اما/ بهار در گل شیپـوری، مدام گرم دمیدن بود/ شراب خواستم و عمرم، شرنگ ریخت به کام من/ فریبکــار دغل‌پیشه، بهانه‌اش نشنیـدن بود/ چه سرنوشـت غم‌انگیزی، که کرم کوچک ابریشم/ تمام عمر قفس می‌بافت، ولی به فکر پریدن بود» این کتاب را انتشارات «نگاه» منتشر کرده است.

تهیه و تنظیم: فروشگاه آنلاین کتاب هشت

در صورتی که این کتاب ناموجود بود با ما در تماس باشید.